วันอังคารที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

เห็นมาแล้ว ไชน่าซิตี้คอมเพล็กซ์

วันนี้จะขอว่ากันด้วยเรื่องของ China Complex อีกสักวันนะครับ เพราะพอดี ได้มีโอกาส ขับรถผ่านไปแถวบริเวณบางนา ที่เชื่อว่าน่าจะสร้างไชน่าคอมเพล็กซ์ ต้องยอมรับนะครับว่ามันใหญ่มากกก ใหญ่โตอลังการงานสร้างจริงๆ แค่จำนวนปั้นจั่นก็นับไม่ถ้วนแล้ว

เห็นแล้วผมนึกโศกเศร้าไปกับธุรกิจน้อยๆในเมืองไทยอีกหลายแห่ง และก็แอบเห็นแก่ตัวดีใจเล็กๆที่ธุรกิจของตนเองไม่ได้ไปข้องแวะกับความเปลี่ยนแปลงตรงนี้สักเท่าไหร่ ผมสังเกตดูว่าทำเล ทุกอย่างดูเหมาะเจาะลงตัวไปหมด ทั้งขนาด ทั้งทำเลที่เป็น
จุดใหญ่ใจความที่จะเข้าศูนย์กลางกรุงเทพ มีทางด่วนวิ่งจากแหล่งอื่นๆ มาลงได้ในเวลาอันรวดเร็วปัจจัยแวดล้อมต่างๆ ที่มีชุมชน หมู่บ้าน จำนวนมากในบริเวณนั้น

และที่สำคัญคือการคมนาคมขนส่ง ที่มีสนามบินสุวรรณภูมิอยู่ไม่ไกล และท่ารถบรรทุก รวมถึงท่าเรือคลองเตยก็อยู่ไม่ไกลเลยจากบริเวณนั้น จะเห็นว่านี่มันทำเลทอง ทำเลเพชรจริงๆครับ

ไม่แปลกเลยที่ผู้ประกอบการชาวไทยจะเฮโลกันออกมาส่ายหน้าร้องไอ้หยา ไม่อยากให้ไชน่าซิตี้คอมเพล็กซ์เข้ามาเปิดในบ้านเรา ยกเว้นผู้ประกอบการด้านรับเหมาก่อสร้าง หรือวัสดุก่อสร้างรายใหญ่ๆนั่นแหละครับที่ยิ้มแฉ่งกับผลประโยชน์มหาศาลร่วมหลายหมื่นล้านที่อาเฮีย อาซ้อจะนำมาพร้อมกับโครงการไชน่าซิตี้คอมเพล็กซ์นี้

ใครยังไม่เคยดู ถ้ามีโอกาสก็แวะไปดูกันนิดหน่อยได้นะครับ อย่างน้อยจะได้เป็นแรงกระตุ้นให้เราเริ่มคิดเริ่มทำอะไรบางอย่างกับธุรกิจของเรา ไม่ให้ตายจากไปกับการมาของพญามังกรในครั้งนี้ นึกๆเปรียบไปกับสามก๊กต้องบอกว่ามาครั้งนี้เหมือนโจโฉยกทัพเรือร้อยหมื่นมาที่ปากแม่น้ำเลยครับ แต่อนิจจาครับ เมืองไทยทุกวันนี้หาจิวยี่ หรือขงเบ้งไม่เจอสักหัวเดียว